در شب وفات او که در ماه صفر در شهر «کرند»(1) اتفاق افتاد، آسمان ایران و عراق و نقاط دیگر با پدیده شهاب باران روبرو بود،که شعرا و ادبا آن را در اشعاری که در سوگ و رثای این عالم بزرگ سرود‌ه‌اند، آورده‌اند.
مطلب فوق بخشی از پیام آیت‌الله‌العظمی سبحانی به کنگره بزرگداشت مرحوم آیت الله حاج شیخ جعفر شوشتری(ره) است که امروز در این کنگره قرائت گردید؛ مشروح آن در ذیل می‌آید.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
پیش از آنکه درباره شأن و مقام فقیه سخنور مرحوم آیت الله شیخ جعفر شوشتری سخن بگویم، از کلیه کسانی که این فضای علمی را به وجود آورده‌اند تا از یک شخصیت علمی و اخلاقی تجلیل به عمل آید، تشکر و تقدیر می‌نمایم، مسلما موسسان این بزرگداشت، پاداش بزرگی نزد خدای متعال دارند.
تاریخ علمای شیعه کمتر کسی را سراغ دارد که در عین حضور در قله فقاهت، منبر، خطابه و وعظ را نیز در اختیار داشته باشد؛ زیرا غالبا فقیهان عالی مقام در تحقیق مسایل فقهی فرو رفته و کاری با وعظ و خطابه و امر به معروف و نهی از منکر آن هم بر بالای منابر نداشته‌اند و کمتر به مبانی فقهی می‌پرداخته‌اند، ولی شخصیت مورد نظر ما نادره زمان در این مورد، ذوالریاستین بود؛ در حالی‌که فقیهی بزرگ و دست‌پرورده شخصیت‌های عظیمی، مانند صاحب جواهر و شیخ انصاری و غیره به شمار می‌آمد، در عین حال در منبر خطابه و کرسی وعظ‌گویی سبقت را از همه ربوده بود، هنگامی که لب به سخن می‌گشود و برای هدایت مردم سخن می‌گفت به تصدیق ترجمه‌نگاران، هزاران نفر پای منبر او جمع شده و بسیاری از گنهکاران توبه را در پیش می‌گرفتند و سعادت نصیب آنان می‌گشت و آنگاه که به نماز می‌ایستاد، همگان به وی اقتدا کرده و با او نماز می‌گزاردند.
مسلماً چنین افرادی، نه تنها افراد موفقی هستند، بلکه به نوعی مؤید می‌باشند و تا از جهان غیب، امدادی به آنان نرسد، دارای چنین موفقیت و موقعیتی نمی‌شوند.
آثار چاپ شده از این مرد الهی نشان می‌دهد که عقربه وجود او پیوسته دو مطلب را نشانه می‌گرفت، یا هدایت فکری و اعتقادی جامعه، مانند کتاب «الحدائق فی اصول الدین» یا هدایت عملی و اخلاقی مردم، مانند کتاب «مجالس‌المواعظ و البکاء» و «الخصائص الحسینیه» که به زبان عربی و فارسی چاپ شده است.
مسلماً ولای خالصی که بر قلب او حکومت می‌کرد و در حقیقت در حب عترت و خاندان رسالت ذوب شده بود، در موفقیت او اثر بارزی داشته و نکات زیبایی که در تحلیل مراثی، از خود ابراز می‌کرد و نوعی اجتهاد در ترسیم اهداف حسین‌بن‌علی(ع) بود، مسلماً نشانی از تاییدات الهی و اخلاص این شخصیت کم نظیر است.
در شب وفات او که در ماه صفر در شهر «کرند» اتفاق افتاد، آسمان ایران و عراق و نقاط دیگر با پدیده شهاب باران روبرو بود،که شعرا و ادبا آن را در اشعاری که در سوگ و رثای این عالم بزرگ سرود‌ه‌اند، آورده‌اند. قبلا نیز در سال و یا شب وفات حسین بن‌روح یا محدث بزرگی مانند کلینی چنین پدیده رخ داده بود.
سید ابراهیم طباطبایی در قصیده معروف خود به شهاب بارانی که در تعبیر عربی «تناثر نجوم» می‌گویند، اشاره می‌کند و چنین می‌سراید.
و من استنزال النجم عن ابراجها و استنزال الاقمار من حالاتها
سید جعفر حلی نیز در قصیده خود می‌گوید:
او ما رأیت الشهب کیف تهافتت والارض أقرع اهلها زلزالها
شاعر پارسی‌گوی می‌سراید:
چون حاج شیخ جعفر از این دار بار بست همچون شهاب ریخت ز انجم فلک شرر
ظاهر شب وفات حسین‌بن‌روح شد از رحلت فقیه و کلینی همن اَثَر
تاریخ موت شیخ بپرسی گر از اسیر گوید که «انه لبجنّات استقر»
جمله « انه لبجنّات استقر» با حروف ابجد 1303 برابر است، سال وفات شیخ می‌باشد، پیکر پاک او به نجف اشرف منتقل و در حجره اولی ساباطی که پهلوی تکیه بکتاشی‌هاست به خاک سپرده شد.
در حالی که شهاب باران را ترجمه نویسان نقل کرده‌اند: « خود اینجانب نیز از زبان مرحوم شیخ الاسلام تبریزی یعنی مرحوم حاج سید علی‌اصغر طباطبایی شنیدم که فرمود: من در سال فوت ایشان 13 ساله بودم و با چشم خودم، شهاب باران را دیدم و این حالت در آسمان تا مدتی ادامه داشت.
من در این جا دامن سخن را کوتاه می‌کنم و از خداوند بزرگ برای مرحوم آیت الله شیخ جعفر شوشتری علو درجات و برای پویندگان راه او، طلب مغفرت و برای پدید‌آوردندگان این فضای تکریمی، در خواست پاداش الهی می‌کنم.
مسلماً فوت شیخ، اثر غمباری درجامعه آن روز نهاد و آنگاه که خبر مرگ او رسید در اکثر نقاط شیعه‌نشین، سوگ و غم همه جا را فرا گرفت و شایسته او نیز همین بود؛ زیرا مرگ او، مرگ فردی عادی نبود و به قول شاعر:
و ما مثل قیس هلکه هلک واحد و لکنه بنیان قوم تهدما
و به قول رودکی:
از شمار دو چشم یک تن کم و از شمار خرد، هزاران بیش
-
(1)- گفتنی است، شهر کرند مرکز شهرستان دالاهو از توابع استان کرمانشاه است.
با تقدیم احترام
قم موسسه امام صادق(ع)
جعفر سبحانی
دیدگاه ها