برای شناختن تمدنی که غربیها به آن افتخار می‌کنند؛ می‌توان به یک سند زنده از تاریخ غرب که توسط خود غربیها تولید شده استناد کرد و با توجه به آن می‌توان ریشه بسیاری از رفتارهای غرب را بررسی کرد.

این روزها شبکه fox آمریکا در حال پخش سریال اسپارتاکوس به کارگردانی مایکل هرست وبا بازی وایت فیلد است. سریالی که داستان اسپارتاکوس را روایت می کند،کسی که در عصر برده‌داری روم با اتحاد در میان بردگان و فرماندهی آنان، شکست‌های سنگینی را بر رومیان تحمیل کرد.
داستان این سریال که پر از اغرقهای رنگارنگ گوناگون درباره تمدن روم است بیشتر فانتزی به نظر می‌رسد تا براساس واقعیت! دراین میان نکته‌ای که می‌توان از خود این سریال دریافت و به آن استناد کرد، توحش بیش از اندازه تمدن غربی هاست.
چرا که در این سریال به عینه این موضوع به نمایش گذاشته می‌شود که رومیان که سر منشا تمدن امروز غرب محسوب می شوند از افراد بالا رتبه گرفته تا شهروندان عادی در دوره‌ای از تاریخ طولانی خود در توحش کامل به سر می برده اند.
به طوری که دراین سریال به عینه این موضوع به نمایش گذاشته می شود که رومیان برای لذت بردن خود انسانهایی را به بردگی می کشیده اند و این افراد در جایی مانند کلکسیون با همدیگر مبارزه می کرده اند  و این مبارزه ادامه

داشته تا جایی که یکی از آنها آن طرف مقابل را  از بین می برده که این موضوع چیزی جز  اوج توحش نهفته در فرهنگ وگذشته غرب را به ذهن تداعی نمی کند.
این درحالی است که این مسئله در فیلمهای دیگری مانند گلادیاتور و یا عقاب هم به نمایش گذاشته شده و در این فیلم‌ها هم مردم روم از دیدن خون ریزی و کشتار اوج لذت را می‌برند. از سوی دیگر در تمام این فیلمها که

می توان از آنها به عنوان سند بی هویتی و بی‌تمدنی غرب نام برد شهروندان به چند درجه تقسیم می شوند و با هر کدام برخورد خاصی می شود که به دور از شان انسانیت و دموکراسی است. یعنی در واقع غربیها امروز

از مسائلی صحبت می کنند که از لحاظ تاریخی هیچ زمینه ای در آن ندارند و عصر برده‌داری مبین همین موضوع می‌باشد.
همچنین براساس همین سند به روز یعنی سریالی مانند اسپارتاکوس رومیان اسیر شهوت بوده‌اند و به مسائل این چنینی اهمیت فوق العاده زیادی می داده اند و برهمین اساس بسیاری از زنان رومی برای کسب لذت بیشتر به شوهرانشان خیانت می کرده اند . این درحالی است که تمام تاریخ نویسان غربی از آمریکایی‌ها گرفته تا اروپایی‌ها به تمدن روم باستان افتخار می‌کنند و آن را نمونه فرهنگ غربی می دانند.
حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا مجبور کردن انسانها تحت عنوان برده به کشتار یکدیگر آن هم به فجیع ترین فرض ممکن،نشانی از تمدن با خود دارد؟
برای پاسخ دادن به این سوال بد نیست به برخی دیالوگهای این سریال نگاهی بیاندازیم،دیالوگهایی مانند:
-باید مردم روم را شاد کرد،پس باید خون ریخته شود،خون برده ها! یا
-هر برده ای که بیشتر بکشد وخون بریزد درجه بیشتری نزد اربابش خواهد داشت.
این دیالوگها در همان نگاه اول انقدر تاثیر گذار هستند که ذهن هر فرد آگاهی را تحت تاثیر قرار می دهد وبه این سمت سوق می دهد که این چه تمدنی است که از کشتن وخون ریزی لذت می برد؟
از سوی دیگر براساس آنچه که در این سریال  ودیگر فیلمهایی در این سبک به عینه مشاهده می شود در تمدن یونان جان انسانها تمام وکمال در اختیار پادشاهان روم ونمایندگان آنان بوده است و آنان هر لحظه که اراده می کرده اند بدون هیچ منعی جوی خون به راه می‌انداختند.
این موضوع در حالی است که براساس همین فیلمها و سریالها اکثر مقامات رومی افرادی فریبکار و دروغگو بوده اند که تمام اهدافشان در راستای منافع خود بوده و اگر در آن زمان روم در جهان جایگاهی داشته تنها به دلیل زور و خون ریزی مقامات آن بوده و به این ترتیب نشانی  از یک تمدن متعالی در این گونه رفتارها  دیده نمی شود.
همچنین درهمین سریال اسپارتاکوس هنگامی که یک فرمانده از سپاهیان دشمن روم شکست می‌خورد اولا خود آن شخص یا در همان ابتدا کشته می شود و یا در نبردهای گلادیاتوری از بین می رود! و ثانیا همسرش توسط رئیس بردگان مورد تجاوز قرار می‌گرفته و تحت سلطه او در می‌آید، علاوه بر این در این سریال که به تعبیر کارگردانش (مایکل هرست) برگرفته از تاریخ روم باستان است، صحنه‌هایی از بریدن جوارح انسانها به نمایش گذاشته می‌شود که نشان از بدویت دارد تا تمدن ویا هر واژه مثبت دیگری!
از سوی دیگر بر اساس آنچه که در این گونه فیلم‌ها عیان است در شهرهای رومیان بیش از هر مکان دیگری میخانه ها و خانه های فحشا وجود داشته است و رومیان تمام عمر خود را به فحشا و میگساری سپری می کرده اند که بدون تردید این موضوع را هیچ عقل سلیمی نشانه تمدن نمی داند.
در این میان نگاه مختصری به سریالی مانند اسپارتاکوس تنها بهانه‌ای است برای شناختن تمدنی که غربیها به آن افتخار می کنند؛ چرا که با نگاهی به این سریال که خود یک سند زنده از تاریخ غربیهاست و اتفاقا توسط خود غربیها تولید شده می‌توان به نکات مهمی دست پیدا کرد و ریشه بسیاری از رفتارهای متوحشانه غرب را در تاریخ باستانی‌اش یافت.
درواقع تمام مسائلی که در بالا به آن به اشاره شد تنها بخش کمی از گذشته غرب است که در اسنادی مانند فیلمهای خود کارگردانان غربی می توان آن را پیدا کرد.