حضرت امام رضا (ع) در مجلسي که مامون ترتيب داده بود و در آن جمعي از علماي عراق و خراسان حضور داشتند به تبيين جايگاه امامت و اهل بيت (ع) پرداختند در بخشي از اين مناظره امام رضا (ع) در اثبات مقام اهل‌بيت (ع) فرمودند:

وقتي که خداوند اين آيه را بر پيامبرش نازل فرمود:‌«قل لا أسئلکم عليه اجراً الا المودة‌ في القربي» بگو:‌به ازاي رسالتم،‌پاداشي از شما نمي‌خواهم مگر دوستي درباره خويشاوندان (شوري23)، رسول خدا(ص)‌در ميان اصحابش ايستاد و خدا را سپاس گفتند و فرمودند: اي مردم،‌به‌راستي خداوند بر شما عملي را واجب نموده است،‌آيا به آن عمل مي‌کنيد؟ هيچ کس پاسخ پيامبر (ص) را نداد.

 روز دوم آن حضرت در ميان مردم ايستاد و همانند سخن روز قبل را تکرار فرمود؛ باز هم کسي به حضرت پاسخ نداد.

روز سوم نيز در ميان مردم قرار گرفته و فرمودند:‌ اي مردم؛ خداوند عملي را براي شما واجب فرموده است. آيا بدان عمل مي‌کنيد؟‌باز هم کسي پاسخ نداد. پس حضرت فرمود: اي مردم، آن‌چيز در مورد طلا ،‌نقره ، خوردني و آشاميدني نيست. مردم گفتند:‌پس در اين‌صورت، آن را بفرمائيد. پس آن حضرت آيه مذکور را بر مردم تلاوت فرمودند.

 مردم گفتند:‌اگر مراد اين باشد، آري (عمل مي‌کنيم) ولي بعد از رحلت پيامبر بيشتر آنان به آن وفا نکردند.

 آن‌گاه امام رضا(ع)‌فرمود:‌ پدرم، از جدم و او ‌از پدرانش،‌از امام حسين(ع)‌به من روايت فرمود: که ايشان فرمودند:‌مهاجران و انصار نزد رسول‌خدا(ص)‌جمع شده و گفتند: اي رسول خدا، بي‌گمان شما براي خويش و ميهماناني که به خدمت شما مي‌آيند، مخارجي نياز داريد، اين‌ها، دارايي ها و جان‌هاي ماست (که تقديم شما مي‌کنيم) درباره آن‌ها هر أمري بفرماييد به نيکي امر فرموده و داراي أجر هستي. (از آن) هر‌آنچه بخواهي،‌بي هيچ دشواري عطا کن و هر‌آنچه خواستي نگه دار.

خداوند عزيز و جليل، روح‌الامين(جبرائيل) را فرستاد و فرمود:‌اي محمد(ص)، «قل لا أسئلکم عليه اجرا الا المودة‌ في القربي». پس از من، خويشاوندانم را آزار ندهيد. خارج شدند و بعضي از آنان گفتند که  چيزي رسول خدا را وا نداشت که از گفته [پيشنهاد] ما سرباز زند، مگر اين‌که ما را به دوست داشتن خويشاوندان خود، پس از رحلتش وا دارد؛ آن آيه دروغ بود که پيامبر در همان جا بافته بود. اين سخن آنان،‌ تهمت بزرگي به پيامبر (ص) بود.

 آن‌گاه خداوند اين آيه را نازل فرمود: « «أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِما تُفِيضُونَ فِيهِ كَفي بِهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» » بگو: اگر آن را بافته باشم در برابر خدا اختيار چيزي براي من نداريد. او آگاه تر است به آن چه با طعنه به آن فرو مي‌رويد. گواه بودن او ميان من و شما بس است و او آمرزنده مهربان است. (احقاف8)

پس از نزول آيه، پيامبر (ص)  به‌دنبال مردم فرستاد و فرمود: آيا چيز جديدي پيش آمده است؟‌

اصحاب گفتند:‌آري به خدا،‌اي رسول خدا،‌بعضي از ما سخنان تهمت آميز بزرگي را گفتند و ما آن ‌را بد و ناپسند شمرديم. پس رسول خدا آيه 8 سوره احقاف را تلاوت فرمود؛ آنان به شدت گريستند. در آن هنگام خداي متعال آيه 25 سوره شوري نازل فرمود: «وهو الذي يقبل التوبة عن عباده و يعفو عن السيئات و يعلم ما تفعلون» و اوست که توبه را از بندگان خود مي‌پذيرد،‌گناهان را مي‌بخشد و آن‌چه را انجام مي‌دهيد را مي‌داند.

آنچه گذشت مطالبي از کتاب «تحف العقول عن آل الرسول» شامل سخنان چهارده معصوم،‌تاليف محدث جليل شيخ ابو محمد حراني (ره) و  ترجمه آقاي صادق حسن‌زاده،‌بود که به چاپ سيزدهم رسيد و با شمارگان سه‌هزار نسخه ، در 967 صفحه و با قيمت دوازده هزار و پانصد تومان از سوي انتشارات آل علي(ع)‌منتشر شده است.

علاقه‌مندان جهت تهيه کتاب به نشاني: قم ، خيابان ارم،‌پاساژ قدس،‌پلاک 186 مراجعه کرده و يا با تلفن 7749827-0251 تماس بگيرند.