همانا من تنها حق خود را مطالبه مي كنم
حضرت علي (ع) در خطبه 171 نهج البلاغه مي فرمايد: بخدا سوگند! شما با اينكه از پيامبر اسلام دورتريد، حريص تريد، اما من شايسته و نزديك تر به پيامبر اسلامم، همانا من تنها حق خود را مطالبه مي كنم كه شما بين من و آن حائل شديد و دست رد بر سينه ام زديد.
    همانا من تنها حق خود را مطالبه مي كنم
* خطبه 171
-درباره خلافت خود
ستايش خداوندي را سزاست كه نه آسماني مانع آگاهي او از آسمان ديگر و نه زميني مانع او از زمين ديگر مي شود.
- گفت و گو در روز شورا
شخصي در روز شورا به من گفت: (اي فرزند ابوطالب نسبت به خلافت حريص مي باشي) در پاسخ او گفتم، بخدا سوگند! شما با اينكه از پيامبر اسلام دورتريد، حريص تر مي باشيد، اما من شايسته و نزديك تر به پيامبر اسلامم، همانا من تنها حق خود را مطالبه مي كنم كه شما بين من و آن حائل شديد و دست رد بر سينه ام زديد. پس چون در جمع حاضران، با برهان قاطع او را مغلوب كردم، درمانده و سرگردان شد و نمي دانست در پاسخم چه بگويد؟
- شكوه از قريش
بار خدايا! از قريش و از تمامي آنها كه ياريشان كردند به پيشگاه تو شكايت مي كنم، زيرا قريش پيوند خويشاوندي مرا قطع كردند، و مقام منزلت بزرگ مرا كوچك شمردند و در غصب حق من، با يكديگر هم داستان شدند، سپس گفتند: برخي از حق را بايد گرفت و برخي را بايد رها كرد. (يعني خلافت حقي است كه بايد رهايش كني.)
- شكوه از ناكثين
طلحه و زبير و يارانشان بر من خروج كردند و ناموس رسول خدا (ص) را به همراه خود مي كشيدند چونان كنيزي را كه به بازار برده فروشان مي كشانند، به بصره روي آوردند، در حالي كه همسران خود را پشت پرده نگهداشتند. پرده نشين حرم پيامبر (ص) را در برابر ديدگان خود و ديگران قرار دادند. لشكري را گرد آوردند كه همه آنها به اطاعت من گردن نهاده و بدون اكراه و با رضايت كامل با من بيعت كرده بودند، پس از ورود به بصره، به فرماندار من و خزانه داران بيت المال مسلمين و به مردم بصره، حمله كردند، گروهي از آنان را شكنجه و گروه ديگر را با حيله كشتند. به خدا سوگند! اگر جز به يك نفر دست نمي يافتند و او را عمدا بدون گناه مي كشتند كشتار همه آنها براي من حلال بود، زيرا همگان حضور داشتند و انكار نكردند، و از مظلوم با دست و زبان دفاع نكردند، چه رسد به اينكه ناكثين به تعداد لشكريان خود از مردم بي دفاع بصره قتل عام كردند.