معاملات هرمي مصداق حيله و نيرنگ است
عضو خبرگان رهبري معاملات هرمي را مصداق حيله و نيرنگ دانست و گفت: استفاده ناحق از اموال ديگران، با توسل به تملق‌گويي، انسان را پست و ذليل مي‌كند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بسیج طلاب به نقل از مركز خبر حوزه، آيت‌الله محمدتقي مصباح‌يزدي در ادامه سلسله جلسات شرح وصيت امام باقر (ع) به جابر كه در دفتر مقام معظم رهبري در قم برگزار شد، با تأكيد بر دوري از حرص و طمع اظهار داشت: يكي از زمينه‌هايي كه نفس بر انسان غالب مي‌شود، اين است كه انسان خوي حرص و زياده‌طلبي داشته باشد.
وي با اشاره به ارتباط نزديك بين حرص و طمع ابراز داشت: در حرص ملاك افزون‌طلبي مادي است؛ البته كلمه حرص داراي مفهوم عامي است كه براي كارهاي خوب نيز به كار مي‌رود مانند اينكه درباره پيامبر اكرم(ص) در قرآن كريم آمده است كه ايشان حريص بودند؛ البته انسان در هر راهي كه علاقه به پيشرفت داشته باشد و حد خاصي را در نظر بگيرد، به او لقب حريص مي‌دهند؛ اما در فرهنگ ما، حرص به دنيا تعلق گرفته و از اين نظر مذموم است.
مصباح‌يزدي با بيان دلايل مذموم بودن حرص عنوان داشت: نخستين دليل حرام بودن راه اكتساب است كه بر مذموم بودن حرص صحه گذاشته است، به اين معنا كه شخص براي به دست آوردن مال يا مقامي از راه حرام، حرص داشته باشد و بر آن اصرار ورزد.
رئيس مؤسسه آموزشي پژوهشي امام خميني(ره) ادامه داد: يكي ديگر از دلايل مذموميت حرص، حرام بودن مطلوبي است كه ما براي رسيدن به آن حرص مي‌زنيم و به دنبال آن هستيم.
وي افزود: حرص ورزيدن و پرداختن به كاري كه انسان را از كارهاي بهتر و واجب‌تر باز مي‌دارد نيز از دلايل مذموم‌بودن حرص به شمار مي‌رود.
مصباح‌يزدي اضافه كرد: اگر انسان حاضر باشد از مال و اموال ديگران براي خود سهمي را به حساب بياورد، اين امر منتهي به حرص مي‌شود.
رئيس مؤسسه آموزشي پژوهشي امام خميني(ره)، كسب مال از راه تملق‌گويي را يكي از عاقبت‌هاي حرص ذكر و خاطرنشان كرد: كاري بدتر از تملق‌گويي اين است كه انسان با حيله و نيرنگ اموال ديگران را به دست بياورد و از اين راه براي خود مال‌اندوزي كند، همانند معاملات هرمي كه زماني در كشور رواج پيدا كرده بود.
وي در ادامه به تشريح طمع پرداخت و تصريح كرد: اينكه انسان از راه متعلقات ديگران به افزايش مال خود بپردازد، معناي طمع است و اين صفت زشت علاوه بر اينكه دو رذيلت حرص و استفاده ناحق از اموال ديگران را به دنبال دارد، در پس آن عيب باطني ديگري هم هست كه آن عادت بر پست و ذليل شناخته شدن در نزد مردم است كه يكي از مطلوبيت فطري انسان را از بين مي‌برد و عاقبت خوشي ندارد.
مصباح‌يزدي به وصيت امام باقر(ع) به جابر اشاره كرد و گفت: امام در اين وصيت مي‌فرمايند «اي جابر! به خودت تلقين كن كه كسي به تو كمك نمي‌كند و در آن هنگام است كه از ذلت طمع راحت خواهي شد».
رئيس مؤسسه آموزشي پژوهشي امام خميني(ره) يكي از راه‌هاي از بين‌بردن طمع را تمرين بر عدم اميد به ديگران عنوان كرد و اظهار داشت: هنگامي كه انسان وابسته به كمك ديگران شود، استقلال و كرامت خود را از دست مي‌دهد و در خود احساس حقارت مي‌كند و به دنبال آن دچار روان‌پريشي‌هايي مي‌شود كه نتيجه آن از دست‌دادن اعتماد به نفس، هويت و ارزش است.
وي با تأكيد بر تقويت روح خود مسئوليتي، ابراز داشت: مربيان آموزشي بايد به نحوي دانش‌آموزان و فراگيران را تربيت كنند كه ضمن استفاده از تكنولوژي آموزشي، اعتماد به نفس و خود مسئوليتي را در آنها تقويت كنند و آنان ماشيني بار نياورند.
مصباح‌يزدي ادامه داد: امام باقر(ع) در ادامه وصيت به جابر مي‌فرمايند «اگر مي‌خواهي به ديگران نياز پيدا نكني، بايد همتت را بلند كني».
رئيس مؤسسه آموزشي پژوهشي امام خميني(ره)، در پايان خاطرنشان كرد: انسان بايد با كسب روزي حلال، حرص و طمع را از خود دور كند و محتاج ديگران نباشد تا بتواند هويت، ارزش و اعتماد به نفس خود را حفظ كند.
دیدگاه ها