از قديم و نديم گفته اند که آرزو بر جوانان عيب نيست. بالاخره هر کسي آرزويي دارد؛ حالا مادي يا معنوي، در اصل وجودش که شکي نيست.
بسياري از شهدا نيز در وصيت نامه هاي خود، از آرزوها و خواسته هايشان مي گفته اند.
طلبه شهيد غلامرضا ربيعي‌رودسري نيز در فرازي از وصيت نامه خويش اين گونه از آرزو و آمال قلبي اش سخن به ميان آورده است؛« اميدوارم كه خدا شهادت واقعي را با درجه‌اي والا نصيبم گرداند، هر چند كه لايق اين درجه نيستم و تنها آرزويم نيز ملاقات امام زمان(عج) در دنيا و شفاعتش در آخرت است».
شهيد ربيعي در نهم بهمن ماه سال 1342 در خانواده‌اي مذهبي و متوسط در شهرستان رودسر به دنيا آمد در شش سالگي همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت كرد و تحصيلات مقدماتي خود را تا پايان دوره متوسطه با موفقيت به پايان رساند. در دوران شكوفائي انقلاب اسلامي همراه اعضاي خانواده و هم پاي ملت سرافراز ايران اسلامي در راهپيمائي‌ها و تظاهرات عليه رژيم ستمشاهي شركت كرد.
دوران دبيرستان را که آغاز کرد ، عضو بسيج مسجدالمهدي شد و در پادگان امام حسين(ع) همدوش ديگر لشکريان مخلص خدا، دورة آموزش نظامي را سپري كرد.
اولين بار در سال 58 براي سركوب ضدانقلاب غرب كشور، راهي كردستان شد و پس از مجروح شدن و انتقال به سنندج به تهران بازگشت.
اين طلبه شهيد پس از بهبودي نسبي براي فراگيري علوم حوزوي در مدرسه علميه شهيد بهشتي ثبت نام كرد. مدت دو سال به فراگيري علوم ديني مشغول بود كه به فرمان امام(ره) بار ديگر در سال 64 براي سركوب ضدانقلابيون به جبهه كردستان اعزام شد. پس از عمليات والفجر 9 به تهران بازگشت و در مراسم تشيع پيكر مطهر دوستش كه در آن عمليات شهيد شده بود، شركت كرد.
شهيد ربيعي فردي خويشتندار و رئوف بود؛ براي همه اعضاي خانواده به خصوص براي والدين خود احترام خاصي قائل بود، در جمع دوستان و آشنايان بسيار آرام و متين و محجوب بود. او در ساخت حسينيه محل، تلاش فراواني كرد و به فعاليت مستمر در مسجد محل و شركت در جلسات مذهبي تعهد خاصي داشت.
در فرازي از وصيتنامه اين شهيد والامقام مي‌خوانيم:
«اميدوارم كه خدا شهادت واقعي را با درجه‌اي والا نصيبم گرداند، هر چند كه لايق اين درجه نيستم و تنها آرزويم نيز ملاقات امام زمان(عج) در دنيا و شفاعتش در آخرت است. از برادرم تقاضا دارم حسين گونه رفتار كند و از مادر و خواهرانم مي‌خواهم كه زينب گونه عمل كنند كه عفت،زينت زن است. از همه مي‌خواهم كه حلالم كنند و در آخر مي‌خواهم كه امام را تنها نگذاريد. نگذاريد خون شهدا پايمال شود».
سرانجام غلامرضا ربيعي رودسري در 13 ارديبهشت سال65 در منطقه عملياتي فكه، به نداي حق لبيك گفت و با نوشيدن شربت شهادت به مولا و مقتدايش امام حسين(ع) پيوست.
روحش شاد و راهش پررهرو باد
دیدگاه ها