انتشار مقاله توهین آمیز به امام راحل با امضای احمد رشیدی مطلق در ۱۷ دی ماه ۱۳۵۶صورت گرفت. در روز انتشار مقاله، هنگامی که کامیون حامل روزنامه های اطلاعات برای قم و اصفهان از دروازه قم وارد این شهر می شد، مردم با بصیرت قم که از دسیسه های نظام پهلوی آگاه بودند به کامیون هجوم برده و روزنامه ها را به آتش کشیدند.

این حرکت مردمی باعث شد تا روز 18 دی ماه، کلاس درس علمای دین و سیاست تعطیل شود و دست به تجمع در مسجد اعظم قم بزنند، مردم و علما به سمت منزل مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی از مراجع تقلید حرکت کردند و این مرجع تقلید به سخنرانی پرداختند.

در عصر روز نوزدهم دی ماه 56 آیت الله العظمی نوری همدانی سخنرانی کردند. مردم پس از سخنان ایشان آرام و بی سر و صدا به طرف منزل آیت الله مشکینی به راه افتادند. جمعیتی بیش از 10 هزار تن که در آن ایام خفقان و اضطراب جمعیت بسیار زیادی بود، با عزمی راسخ و اراده ای پولادین، بر آن بودند تا قدرت پوشالی نظام شاهنشاهی را در زیر گام های استوارشان خرد کنند.

مردم به توصیه آیات و مراجع، آرام راهپیمایی می کردند و فریادها در حنجره ها به دنبال راه گریزی می گشت. بعدها سخنرانان مذهبی از این سکوت بهره برده، رژیم را آماج حملات خود قرار دادند که چرا به روی مردمی که حتی شعار نمی دانند آتش گشود.

اینگونه است که هفدهم دی ماه، به عنوان عامل اصلی تحقق حماسه 19 دی ماه و سایر حماسه‌های متوالی نهضت انقلاب، روزی مهم و سرنوشت ساز در تاریخ انقلاب اسلامی ایران است؛ روزی که رژیم پهلوی با تصمیم نابخردانه خود در ترور شخصیت روحانیت و بویژه حضرت روح الله، عملاً تیر خلاص را بر پیکره خود وارد ساخت و پیروزی انقلاب اسلامی را سرعت بخشید؛ روزی که نشان دهنده هوشیاری و بصیرت مردم قم در تحقق انقلاب شکوهمند اسلامی بود و روزی که امروزه به عنوان یکی از روزهای «دهه بصیرت» (نهم تا نوزدهم دی ماه) گرامی داشته می‌شود.